روانشناسی

همه‌ی اطلاعات درمورد اختلال(FOMO) یا ترس از دست دادن

این روزها رسانه‌های اجتماعی، بستری برای رجزخوانی ایجاد می‌کنند. به طور خاص؛ فضای مجازی تبدیل شده است به جایی که در آن، مردم برای نمایش بهترین امکانات و اتفاقات‌های زندگی‌شان به رقابت می‌پردازند، اما ممکن است گاهی این ویترین نمایشی بی‌نقص، به ما القا کند که فرمول خوشبختی را در روند روزمره زندگی‌مان کم داریم و در رقابت تجربه شادی، عقب افتاده ایم.

فومو یا ترس از دست دادن چیست؟

FOMO مخفف “Fear Of Missing Out یا «ترس از دست دادن»، پدیده‌ای شایع است که می‌تواند استرس قابل توجهی به زندگی شما وارد کند. این اختلال ممکن است بر زندگی هرکسی تاثیر قابل توجه‌ای داشته باشد، اما خطر بروز آن در برخی از افراد بیشتر است. به عنوان مثال FOMO یعنی؛ اگر من بلیط کنسرت را تهیه نکنم، همه دوستان من آخر هفته آینده به این کنسرت خواهند رفت و من در تجربه لذت عقب خواهم ماند.

اختلال FOMO

با اختلال FOMO مواجه شوید.

  • اولین قدم برای مواجه، آگاهی به این قضیه است که اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی تاثیرات منفی بر زندگی شخصی شما خواهد داشت.
  • زمان گشتن در شبکه‌های اجتماعی را کاهش دهید. روش رفتاری درمانی شناختی (CBT)، به شما کمک می‌کند تا بتوانید احساسات مربوط به اختلال فومو را تا حد قابل توجهی کاهش دهید.
  • راهکار بعدی انجام نقطه مقابل سندرم فومو، JOMO می‌باشد. JOMO یعنی؛ لذت بردن از انجام کاری غیر مشابه با دیگران. عدم مقایسه زندگی شخصی با دیگران، خصوصا فعالان شبکه‌های اجتماعی وانجام فعالیت‌های مورد علاقه‌‌تان راه‌گشا خواهد بود. جومو یعنی آنقدر احساس امنیت کنید که خیلی راحت به خواسته ها و یا فرصت‌های کاری دست رد بزنید. یعنی بدانید هرکس سهم خود را دارد و اگر آماده باشید همیشه دری هست که به روی شما باز شود. جومو یعنی هر جا که هستید با تمام وجودت‌تان باشید. اگر قرار است با دوستی ملاقات کنید با تمام وجودتان آنجا باشید و اگر قرار است با خودتان خلوت کنید با تمام وجودتان ار تنهایی‌تان لذت ببرید.

 

تاثیرات اختلال FOMO

طبق نتایج تحقیقات، تجربیات مکرر سندروم FOMO با پیامدهای منفی روزانه و ماهانه؛ از جمله افزایش تاثیرات منفی خستگی، استرس، علائم فیزیکی و کاهش خواب همراه بوده است. همچنین بروز اختلال فومو در کاهش رضایت شخصی از زندگی هم موثراست.

ارتباط اختلال FOMO با سن و جنسیت

چندین مطالعه نشان داده است که، افراد در هر سنی می‌توانند سندرم فومو را تجربه کنند. یک مطالعه در مجله تحقیقات روانپزشکی نشان داد که ترس از دست دادن با استفاده بیشتر از تلفن‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی مرتبط است و این پیوند با سن و جنسیت ارتباط ندارد.

 

اختلال FOMO

نشانه‌های اختلال FOMO

  • دائما در حال چک کردن شبکه‌های اجتماعی هستید!
  • ترس از نبودن هنگام وقوع اتفاقات مهم را دارید.
  • از تنها ماندن و نداشتن برنامه تفریحی در آخر هفته می‌ترسید.

غلبه براختلال FOMO

  • قدردانی کنید.

سعی کنید مواردی که بابت آن قدردان هستید را یادداشت کنید ویا با دیگران درمورد چیزهایی که از آن‌ها متشکر هستید صحبت کنید. درواقع تمرکز شما برنعماتی که دردسترس دارید سبب تقویت روحیه‌تان خواهد شد.

  • افراد مثبت را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید.

صفحاتی که باعث تحریک فومو در شما می‌شود را بشناسید و نبینید، درعوض مواردی که باعث می‌شوند احساس بهتری به خود داشته باشید را دنبال کنید.

  • ارتباطات واقعی وباکیفیت داشته باشید.

برنامه ریزی با یک دوست خوب، پیدا کردن تور یا انجام هر کار اجتماعی که باعث می‌شود با دوستان خود تعامل داشته باشید، تغییر مناسبی است و به شما کمک میکند احساس از دست دادن را فراموش کنید.

  • مایندفولنس را امتحان کنید.

مایندفولنس یا ذهن آگاهی یک تکنیک درمانی است، به معنی آگاه بودن از افکار، رفتار، هیجانات. مایندفولنس برای درمان و کاهش علائم اختلال فومو بسیار موثر است، پس حتما آن را امتحان کنید. مایندفولنس می‌تواند به افراد مبتلا به فومو کمک کند که به جای غصه خوردن در مورد فعالیت و سرگرمی‌های دیگران، از آنچه که خود انجام می‌دهند لذت ببرند.

  • کتاب محبوب‌تان را بخوانید.

اگر بتوانید مغز خود را به کار دیگری مشغول کنید، مجبور نخواهید شد که از طریق رسانه‌های اجتماعی جستجو کنید تا بفهمید چه اخباری پیش آمده است.

  • در لحظه زندگی کنید.

به جای چک کرن مداوم شبکه‌های اجتماعی زمانتان را با نوشیدن قهوه، آشپزی وموارد لذت بخش عالم واقع پرکنید.

سخن آخر

افراد درفضای مجازی سعی دارند تا بهترین تصویر را از خود ارائه دهند، به همین ترتیب باید توجه داشت همه افراد لحظات معمول و یا ناراحت کننده‌ای را هم می‌گذرانند، تنها آن‌ها را به اشتراک نمیگذارند. بنابراین نمایش بهترین‌ها در فضای مجازی نباید به ماالقا کند که فرصت‌های ناب لذت بخش را از دست داده‌ایم ویا حتی از بابت آن مضطرب شویم، بلکه باید توجه داشته باشیم که سلامت روان‌مان باارزش است ودرجهت حفظ آن باید بکوشیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *